Friday 21 May 2010

Διπλή γιορτή έχουμε !!!

Κωνσταντίνου Άνακτα Φον Στιχάκιους & Ελένης ΑΜ Αμαλίας Τάλισκερμπουργκ

Διπλή χαρά και ετοιμασίες στο τρίο στρίντζες σήμερα !
Να κατεβάσουμε τα κόκκινα χαλιά για την γιορτή, να ανεβάσουμε τα χαμόγελα στα ύψη, να ξεχάσουμε ό,τι μας ζορίζει γύρω μας και να χαρούμε φιλίες τυχερές !
Από το πρωί μες την κουζίνα ετοιμάζω τα hors doeuvres και τα γλυκά … η Αστέρω ετοιμάζει ένα κείμενο ευχαριστιών (εντελώς ντέρτυ κατά την παράδοση σοκ-για-σεβασμό προς τηνΒασίλισσα Ταλικουλίτα και άπλετου γέλιου του Μουσικαντίνου) και επιβλέπει την διακόσμηση στην μεγάλη σάλα. Μεριμνά ώστε να υπάρχουν ολόκληρα ποτήρια και τέτοια… Και!!! έχουμε εκτάκτως την χαρίκλεια εδώ για support group. Ευχετήριες επιστολές καταφθάνουν απ’όλες τις μεριές του κόσμου: μόλΚοι, (πάλι λάθος τόχα με τ. να μα να μην μπορώ με τίποτα το μάθω αυτο το παιδί...), χογιέμοι, πλασίμπο ντομίνγκοι, αγγελΑκες, σύσσωμοι παπακωνσταντίνοι (χρόνια τους πολλά ημί), σανταζίνιες και πολλοί ακόμη… Στην εκδήλωση περιμένουμε όλους τους επισήμους για τον εορτασμό όπως τον Δούκα ντε Σούντ Ρίβερο, μια πολυαναμενόμενη επίσημη εμφάνιση. Επίσης ανακαλέστηκαν όλες οι απεργίες του εργατικού προσωπικού του ανακτόρου και έτσι αναμένουμε μια φαντασμαγορική ονομαστική βραδιά!
Χρόνια πολλά Ελένη (ναι καλά, τρελλή είμαι να σε ξαναβάλω δεύτερη??) και Κωνσταντίνε !!!!!
Να ΣΑΣ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ !

*ακούμε "a marriage made in heaven" των tindersticks ft. isabella rosselini και στην φωτό μπορεί να λέει πρώτα για την ΑΜ αμαλία αλλά το 'οφθαλμόλουτρο' είναι όλο για τον κωνσταντίνο !!!!!!
.
.
.
.
NEGMA'S UPDATE (τουτέστιν: το κείμενο ευχαριστιών που αναφέρει παραπάνω η Μάγια)
.
Ευχαριστούμε θερμά:
.
- Τον Δημήτρη Σειρηνάκη* για την βιντεοσκόπηση/κάλυψη της εκδήλωσης και για τα γενναία ποσοστά που θα μας σκάσει
.
- Τον Ίαν Σκοτ που δέχτηκε να έρθει για το εθιμοτυπικό private dancing στην Εκθαμβωτάτη
.
- Το "BABY O" για το πούλμαν που θα στείλει αυθημερόν στα Ιωάννινα. Φορτωμένο. Με πόσες θα γυρίσει δεν ξέρω.
.
- Το κατάστημα εσωρούχων "Xeskisable" για την χορηγία του στον ενδυματολογικό τομέα. Ιδιαίτερες ευχαριστίες, που πραγματοποίησαν άμεσα την ειδική παραγγελία των μισών κωδικών τους σε μωβ.
.
- Το κατάστημα "Κουκλάκι" για τα σεμινάρια στην Μάγια που ανέλαβε το catering, όσον αφορά τα στήσιμο/παρουσίαση/διακόσμηση.
.
- Τον Δούκα ντε Σουντ Ρίβερο*, που ξέθαψε από τα άδυτα του σκληρού του (δίσκου) όλα τα τραγούδια που αρμόζουν σε μια τέτοια εκδήλωση, και κάλυψε το ηχητικό μέρος επάξια. Μουσικά τουλάχιστον. Για τα ηχητικά εφφέ, θα είναι πιο ομαδικό το αποτέλεσμα.
.
- Τον γυμναστή της Μαριάννας Ντούβλη που θα παρακολουθεί διακριτικά.
.
- Την υπηρέτρια της Μαριάννας Ντούβλη που θα βοηθάει τον γυμναστή της Μαριάννας Ντούβλη να παρακαλουθεί διακριτικά.
.
- Το Ιατρικό Κέντρο για την 24/7 παρουσία ασθενοφόρου και ιατρικού/νοσηλευτικού προσωπικού, καθώς και ιατροφαρμακευτικού υλικού, για την στήριξη της Βασιλίσσης. Αν δεν υπήρχατε εσείς, δεν θα την είχαμε για την ξαναγιορτάσουμε του χρόνου.
.
- Τέλος, ευχαριστούμε θερμά την κοπέλα που πόζαρε για την αφίσσα μας, η οποία δέχτηκε - με χαρά κιόλας, αφού της δείξαμε σχετική φωτό - να κάνει ένα ταξιδάκι/αστραπή στα Γιάννενα, ειδικά για σήμερα.
.
Καλή διασκέδαση σε όλους!!!
.
*Χαιρόμαστε αφάνταστα που αυτή μας η εκδήλωση, στάθηκε αφορμή να γνωρίσει ο κ. Σειρηνάκης το ταλέντο του Δούκα (στα μουσικά) και να του προτείνει συνεργασία. Ήδη τον έχει καλέσει να γνωρίσει τις πρωταγωνίστριές του, για να εμπνευστεί την μουσική επένδυση της νέας του ταινίας. Καλές δουλειές και πάντα τέτοια!!! (Περιμένουμε πρόσκληση για την επίσημη πρεμιέρα)



update:

Πολυαγαπημενες μου , το παρτυ κραταει μερες,
 η νυχτα ειναι μεγαλη ..ε ..ειναι ωρα για βαρια λαικα κι ας τα βρειτε το πρωι ..αλλωστε η Μαγιουλιτα επεμενε..να ακουσει Πασχαλουκο ..χαλαμε χατηρι Στελλα??????
σας ευχαριστω! (πριν λιγο καταλαβα τι δωρο κανατε του Ανακτα!!
-μπιτζεςςςς , μαυρες μπιτσεςςς!)

--Α. Μ ντε λεκαντανζσσσσσσςςςςςςςςςς!

Wednesday 19 May 2010

ΜΟΥΝΤΙΑΛ 2010 - ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΡΟΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ


Κυρία μου,
.
εσύ που κάθε 4 χρόνια τέτοια εποχή, τραβιέσαι στους δικηγόρους (αλλά μετά τα ξαναβρίσκετε γιατί έχετε παιδιά, αλλιώς...)
.
εσύ που τρόμαξες να βρεις άντρα και σε πάει τρεις και μία μην τον χάσεις
.
εσύ που ο σύντροφός σου, σου έχει δωρίσει τουλάχιστον νεφρό, για να του χρωστάς ΤΕΤΟΙΑ χάρη
.
εσύ που είσαι ανωμαλάρα κι απλά μπορεί και να γουστάρεις,
.
.
Άνοιξε καλά τα μάτια σου και διάβασε προσεκτικά τις κάτωθι οδηγίες:
(είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, για να μπορείτε να το πάρετε όπως είναι, κλόπυ-πέιστ, και να του το στείλετε με μέιλ - μη σας κουράζω κιόλας, με τόσα που σας περιμένουν...)
.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Πασά μου,
.
από 11 Ιουνίου έως και 11 Ιουλίου, εγώ θα ζω μόνο για:
.
- Να φροντίζω να υπάρχουν πάντα παγωμένες μπύρες στο ψυγείο και υλικά για σνακς, άμα μου πεινάσεις και δεν θες να τις πίνεις ξεροσφύρι.

- Να σου φέρνω τα παραπάνω, περνώντας πολύυυυυυυυυ προσεκτικά από το πλάι, μη και σου κόψω καμμιά φάση από την οθόνη.

- Να σου λέω "μόσχος" όταν θα "αερίζεσαι" έχοντας καταναλώσει τα παραπάνω και να σου κάνω πατ-πατ την πλατούλα σου.

- Να χτυπάω φραπέδες για σένα και τους φίλους σου - με το σέικερ παρακαλώ, για να μην σας ενοχλεί κι ο θόρυβος από το μηχανικό μαραφέτι.

- Να κάθομαι να σου λέω τι γίνεται αν - Θεός φυλάξει - σε καλέσει η φύση πριν γίνει ημίχρονο και πρέπει για λίγο να απομακρυνθείς από την τηλεόραση. Εννοείται με ανοιχτή την πόρτα, για να σου αναμεταδίδω σε real time, μην σε απασχολώ όταν επιστρέψεις με τα προηγούμενα και χάνεις τα επόμενα.

- Να σηκώνω κινητά και σταθερά για να μην στα πρήζουν, λέγοντας "έχετε καλέσει τον Τάδε Ταδόπουλο, αφήστε μήνυμα και θα σας καλέσουμε μετά τις 11 Ιουλίου, μπιιιιιπ". Κι ύστερα να στα σημειώνω για να ελέγξεις τυχόν επείγοντα. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις (η λατρεμένη μητέρα σου, πχ) η διαδικασία θα είναι η ακόλουθη: Σε πήρε στο σταθερό? Θα παίρνω στα καπάκια στο κινητό, το οποίο θα σου φέρνω κοντά για να το ακούει ότι χτυπάει, και θα λες "φτουουου πρέπει να κλείσω, ο δ/ντής μου είναι!". Αν πάρει στο κινητό, το αντίστοιχο.

- Να σου κάθομαι όπως-όποτε-όσο-όπου θες, αδιαμαρτύρητα, όταν κερδίζετε, και να κάθεσαι ανάσκελα χωρίς να κάνεις τίποτα όταν χάνετε, για να απολαμβάνεις ό,τι ζητάς: μασάζ, αέρα, αγκαλίτσες, "φιλί της ζωής" στον "junior"...

- Να φροντίσω να ράψω στολές cheerleader των αντίπαλων ομάδων, ώστε να τις φοράω όταν θες να ξεσπάσεις με: βρίσιμο, τράβηγμα μαλλιού, πυγοράπισμα, σκίσιμο (στολής...) κι ό,τι άλλο βάζει ο νους σου.

Αν σκεφτείς κάτι άλλο, στις διαταγές σου!!!

Η δούλα και κυρά σου
ΧΧΧ

(εμπνευσμένο από ένα κείμενο που έχουν κυκλοφορήσει "οι άντρες" και παρουσιάζεται αυτές τις μέρες σε αρκετά μπλογκς ή κυκλοφορεί με e-mails)

Tuesday 18 May 2010

Κακαο-καίρι

(για πότε μού 'φυγε η ντροπή, ε?)

Saturday 15 May 2010

Junk food for thought...



Πτώχευση γενικώς.

Οκ. η ελλάδα σαν κράτος, τα ξέρουμε. Αφού φάγαν όλοι (πράσινοι, μπλε και οι αποχρώσεις τους) υπό τα αθώα βλέμματα του λαού (μπλιαχ αλλά ήταν), κατάφεραν με ‘ζήλο’ να μας κάνουν ίδιους. Τώρα ΟΛΟΙ κλέβουν στην ελλάδα! Όπου και όσο μπορούν. Την εφορία, την εταιρία, τους φίλους, στα ρέστα… Και είναι μάγκας όποιος κλέβει, όποιος αναρριχείται στις πλάτες του άλλου, όποιος κοροϊδεύει πιο πειστικά. Και πιο γρήγορα.
Πτώχευση αξιών λοιπόν… στην συμπεριφορά, στις αποδόσεις, στην ειλικρίνεια, στο καθαρό μας βλέμμα. Και ατομικά πλέον. Ρε σεις, τόχουμε χάσει εντελώς ?????? Λες συγνώμη να περάσεις, και σε βρίζουν. Ξένη γλώσσα? Προσφέρεις κάτι και σε κοιτούν με μισό μάτι που δεν το άρπαξαν πρώτοι. Ή που δεν δίνεις και κάτι ακόμα.
Αχόρταγοι γίναμε και γύρω μας μόνο junk food… και junk valuesΤο ήθος απολιθώθηκε, ο σεβασμός προς τον άνθρωπο έγινε κακεντρέχεια και η ελπίδα έγινε ανέκδοτο. Πληρώνουμε μόνο όσα σπάσανε άλλοι, μας μισούν παντού, εμείς μισούμε όλη την ευρώπη αλλά θέλουμε να ανήκουμε εκεί (!). ‘Ανησυχούμε’ για το περιβάλλον αλλά μας την σπάνε οι ποδηλατόδρομοι και χώνουμε σκουπίδια στην ανακύκλωση γιατί ο άλλος κάδος είναι μακρυά (!). Εκφράζουμε την απογοήτευση στην εξουσία γινόμενοι δήμιοι αθώων για να αποδείξουμε ότι καλώς μας αντιμετωπίζουν με τα κλομπ? ο μόνος κανόνας που αντέχουμε είναι να μην τηρούμε κανέναν. Δεν καταλαβαίνω…
Και πιο πολύ την αγριότητα που έχουμε ντυθεί και εξαπολύουμε δεξιά-αριστερά. Η μόνη επιτρεπτή ελαστικότητα είναι εγωκεντρική. Κανείς δάκτυλος δεν κοιτάει εντός. Πάντα φταίει άλλος. Βλέπετε λίγο το αταίριαστο …? Είμαστε εξαγριωμένοι με το κράτος, τους ευρωπαίους, τους αλλοδαπούς, τους μισθούς, τα έσοδα, τους τουρίστες, τους φοροφυγάδες, τους δασκάλους, τις επιλογές μας,  το επίπεδο ζωής μας, την κακή μας τύχη αλλά είμαστε εμείς οι ίδιοι που ποτέ δεν γινόμαστε καλύτεροι, μόνο δείχνουμε τον χειρότερο και κατηγορούμε. Οι Αλάνθαστοι! Είχαμε την τύχη νάχουμε ήλιο, θάλασσα και τ’αγόρια μας και μετά πέσαμε για ύπνο γιατί κουραστήκαμε από το έργο της φύσης!
Ξυπνήστε λίγο! Κουραστείτε λίγο. Σεβαστείτε επιτέλους τους λίγους ανθρώπους που δουλεύουν κι όταν δεν τους βλέπουν, που εξελίσσονται λόγω μόρφωσης –όχι πηδήματος, που έχουν ήθος και πίσω από κλειστές πόρτες. Κινέζικα?
Μ’εκνευρίζει το μοιρολόι για την κατάντια μας γιατί οι περισσότεροι, αν τους δινόταν η ευκαιρία θα έκαναν την λαμογιά. Ο λόγος που στεναχωριούνται είναι που τα ‘έφαγαν’ άλλοι και χορεύουν, όχι γιατί είναι ΛΑΘΟΣ που φαγώθηκαν. Στο μεταξύ, ακόμη δεν έχουμε δει ‘τίποτα’ (τρόπος του λέγειν…), αλλά την νεοελληνική τραγωδία την παίζουμε όλοι με στόμφο! Στα club, στις ταβέρνες, στα καφέ όλοι χάλια είναι! Χάλια! Καθόλου δεν διασκεδάζουν πίνοντας και τρώγοντας όπως πάντα…
Όμως είναι πολλοί οι φτωχοί μεταξύ μας. Σε ήθος, ωριμότητα, συναισθήματα, λογική και αίσθηση ενδοσκόπησης. Στις δουλειές, στα κόμματα, στις σχέσεις, στις φιλίες, όλοι ξεχειλίζουν δίκιο και  ανωτερότητα χωρίς ποτέ να τους περάσει από το μυαλό η όποια ευθύνη τους. «Τόχει η μοίρα μας» ή η μαλακία που μας δέρνει αλύπητα και μας αρέσει?
Θα υπάρξει ξανά υγιές παράδειγμα προς μίμηση?
Είναι passé το ανώτερο πνεύμα...?
Δεν καταλαβαίνω …

*ακούγεται το "forever young" με τους jay z και mr.hudson

Thursday 13 May 2010

Ο μουστακοφρυδομπήχτης της πάσης...

Μετά την τελευταία μας συνάντηση, ΗΞΕΡΑ ότι ‘το είχα’ το φαλαινάκι! Έβλεπα πώς με κοιτούσε, τα μπράτσα μου με το σηκωμένο μανίκι, το άτριχο πια (και δεν πονάει τόσο το κερί, κι ας λένε) αλλά τόσο γυμνασμένο μου στήθος…
Η θύμηση της κάθε της καμπύλης μούχει κολλήσει σε μια στροφή του μυαλού σαν το μόντε κάρλο και δεν μπορούσα να ξεχωρίσω πια αν ήταν μόνο τα λεφτά… όχι, όχι! Δεν ήταν. Κι ας έλεγα τις μαλακίες μου να κρατήσω μούρη στα παιδιά στην καφετέρια. κι ας με βοήθησε να αγοράσω το σκαρπίνι boxer . Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να την ‘πάρω’ (εννοείται όχι και να την σηκώσω) και να την κάνω να ζητάει την μαμά της! Όπως μόνο ΕΓΩ ξέρω!
Είχα ήδη αργήσει 10 λεπτά. τόσο για να πεινάει για την πάρτη μου. Πέταξα το τσιγάρο με τα δύο δάκτυλα (τόχω πια!) στην άκρη του πεζοδρομίου και έσκυψα να δέσω τα κορδόνια μου. το αφτερ σεηβ μου με είχε ήδη φτιάξει. Αυτή την νύχτα δεν θα την ξεχνούσε ποτέ η προκλητική μου μπαρμπούνα! Έτεινα το θεληματικό μου πηγούνι και την πλησίασα να ρίξω κάβο…


(συνεχίζεται…)

Φακλανοτσιμεντοβουρκοαγκαθένια


- Μαριάντζελα!
(μη χέσω... πως βγαίνει αυτό τώρα από το Γαρυφαλλιά...)


- Άγγελε! Ήρθες... Τό 'ξερα! Τό 'ξερα πως τό 'ξερες ότι δεν θα άντεχες άλλο μακριά μου!


- Ήταν πάνω από τις δυνάμεις μου, Μαριάντζελα, και τό 'ξερα πως θα τό 'ξερες ότι τό 'ξερα.
(ας έκανα κι αλλιώς, ούτε για τσιγάρα δεν έχω)


- Καμμία δύναμη, Άγγελέ μου, δεν μπορεί να κρατήσει μακριά δύο σώματα, δύο ψυχές, που πλάστηκαν να είναι ενωμένα για πάντα... να ζουν και ν' αναπνέουν μόνο μαζί... καταδικασμένα να εξαϋλωθούν αν μείνουν χώρια πάνω από 12,234215 ns


- Πέρασαν πολλά περισσότερα νανοσεκόντ, κι έτσι, πριν γίνω ατμός από την δυσβάσταχτη έλλειψή σου, ταξίδεψα σαν τον άνεμο για να βρεθώ και πάλι στην μοσχομυριστή γλυκιά αγκαλιά σου. Μαριάντζελα.
(ελπίζω μόνο να μην τηγάνιζε ψάρια πάλι)


- Καλέ μου... Μόνο στα στιβαρά σου μπράτσα και στο μαρμάρινο δασύτριχο στέρνο σου νιώθω πως υπάρχω. Ορκίσου μου πως δεν θα με ξαναφήσεις ποτέ, ούτε για μια στιγμή! Θα πεθάνω ακαριαία!!!


- (που τέτοια τύχη! κακό σκυλί...) ΣΤ' ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΜΕ ΟΛΟ ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΝΑΙ!!!


- Σφίξε με! Σφίξε με σαν να είναι η πρώτη κι η τελευταία μας φορά... Άγγελεεε...!!!


~ ~ ~ ~ ~


Μ' έσφιγγε κι εγώ έλιωνα. Σπαρτάραγα σαν εύθραυστο σπουργιτάκι στις θεόρατες φτερούγες του σταυραετού μου. (Τη ζούλαγα και νόμιζα πως χαμουρεύω τον Zυμαρούλη της Pillsbury). Έτρεμα σύγκρορμη από την προσμονή... γι' αυτό που ήξερα ότι έρχεται... (Άντε πάλι ρε πούστη μου...)




(Στο επόμενο επεισόδιο, αυτό που "έρχεται")






Wednesday 12 May 2010

Νεραϊδοσυννεφολιμνολουλουδένια


Είχε μέρες να φανεί. Της είχε υποσχεθεί ότι όποτε ξέμενε από λεφτά, θα περνούσε. Τι διάολο, οικονομίες κάνει, κι έχει ακόμα από τα τελευταία που τού ‘δωσε? Μήπως του έπεσε η σύνδεση και δεν μπορούσε να μπει να δει την τελευταία ανάρτησή της? Αυτό ήταν πολύ πιθανό... Αν δεν διάβαζε, δεν θα ήξερε το σενάριο... πως θα πήγαινε, αδιάβαστος? Πως θα ήξερε που ακριβώς να σταθεί μπαίνοντας, πότε ακριβώς θα την πρωτοαγγίξει και που, ποια ακριβώς θα είναι τα πρώτα του λόγια? Α, όλα κι όλα, ήταν σωστός επαγγελματίας, τα τιμούσε τα λεφτά που έπαιρνε. Δεν θα πήγαινε ποτέ έτσι! Αλλά πάλι... τόσος καιρός? Δεν είχε κι ένα τηλέφωνό του, να δει αν είναι καλά.




Έμεινε, για άλλο ένα βράδυ, μόνη... να αναπολεί την τελευταία τους φορά. Αααχ, εκείνη η φορά...! Χαμός είχε γίνει στα σχόλιά της, στην αντίστοιχη ανάρτηση. Ριγούσαν όλες οι νεραϊδοσυννεφολιμνολουλουδένιες φιλενάδες της! Την τάραξαν και κατ’ ιδίαν στα μέιλ! Να διαπιστώσουν αν όντως τα έζησε όλα αυτά... αν υπάρχουν τέτοιοι άντρες και εκτός Άρλεκιν... αν έχουν κι εκείνες ελπίδα να νιώσουν κάτι παραπλήσιο.




Τις είχε πείσει όλες. Τα είχε καταφέρει. Πέθαιναν από τη ζήλεια τους, πάλευαν να βρουν τι φταίει σ' αυτές και δεν ζούσαν κι εκείνες το όνειρο. Γιατί εκείνη το άξιζε κι αυτές όχι. Όλες στο ίδιο καζάνι έβραζαν. Μεγαλοκοπέλες που νεάνιζαν και κορόιδευαν πρώτα τους εαυτούς τους και μετά (νόμιζαν) και όλους τους άλλους. ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ???????????????????????? Κι αυτές... κι αυτές ήθελαν να...




(συνεχίζεται...)


Ας αρχίσουμε απο την (μια θεωρητική) αρχή ...


ΤΙ ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΟΣ  ΕΙΝΑΙ Ο ΑΔΑΜ  ΚΑΙ Η ΕΥΑ ; 

Ένας  Γερμανός, ένας Γάλλος, ένας Άγγλος και ένας Έλληνας σχολιάζουν έναν πίνακα του Αδάμ και της Εύας στον Παράδεισο
 


 
Ο  Γερμανός λέει:
-
Κοιτάξτε την τελειότητα στα σώματα: εκείνη ψηλή και ευκίνητη, εκείνος μ’ αυτό το αθλητικό κορμί, τους καλογυμνασμένους μύες...
Πρέπει  να είναι Γερμανοί.


 
Αμέσως, ο Γάλλος αντέδρασε:
-
Δεν το πιστεύω, είναι ξεκάθαρος ο ερωτισμός που εκλύεται και από τις δυο φιγούρες...

Εκείνη τόσο θηλυκή... Αυτός τόσο ανδροπρεπής...

Γνωρίζουν ότι σύντομα θα έλθει ο πειρασμός...
Πρέπει  να είναι Γάλλοι.


 
Κουνώντας  αρνητικά το κεφάλι  ο Άγγλος σχολιάζει: - Παρατηρείστε... Την ηρεμία στα πρόσωπά τους, την λεπτότητα στη στάση τους, την νηφαλιότητα της κίνησης.
      Μόνο Άγγλοι μπορεί να είναι.


 
Μετά  από μερικές στιγμές  συγκέντρωσης, ο Έλληνας  φώναξε:
Δεν συμφωνώ. Κοιτάξτε καλά: Ο Αδάμ ξεβράκωτος, ξυπόλητοι, κοιμούνται κάτω από ένα δένδρο, έχουν μόνο ένα φτωχό μήλο για να φάνε, δεν διαμαρτύρονται και επιπλέον οι μαλάκες πιστεύουν ότι είναι στον Παράδεισο.

 
Αυτοί  είναι Έλληνες!!!