Είμαστε ΗΔΗ εντός της γιορτινής τσιρκάτας. Αυτό θα πει ότι και τελειώνει!
Σκορπιστήκαμε, ξέρω. Για να δούμε πού βρίσκονται όλες…
Τάλισκερ: προκειμένου να ΖΗΣΕΙ τα χριστούγεννα ως το μεδούλι, εχτές ξεστόλισε το δέντρο για να το ξαναστολίσει. Παράλληλα είχε την άχνη έτοιμη για τους κουραμπιέδες και τα μήλα στο νερό για την μηλόπιτα. Καθώς χτένιζε τις μπουχάρες, το κρίστμας σπίριτ άνοιξε κρυφά την πόρτα και την έκανε με ελαφρά! Τρόμαξε πια λέει…
Νέγκμα: την τελευταία καρτ-ποστάλ μας την έστειλε από το 5ο συννεφάκι δεξιά. Ευτυχώς για λίγες ώρες, δούλευαν οι συγκοινωνίες και η λογική γύρω της κι έτσι μπόρεσε να αφεθεί στα όμορφα που συνήθως πνίγονται μες την καθημερινότητα.
Μάγια: ψάχνει απεγνωσμένα την τάλισκερ να την εκνευρίσει με τα κάλαντα. Νοιώθει ένα κενό καθώς δεν βρήκε ούτε glitter στον καφέ της, ούτε αγγελάκια στο τζάκι. Το αποτέλεσμα είναι ένα χαώδες κενό εκεί που είχε συνηθίσει να συγχύζεται. Ακόμη και τον αηβασίλη χαιρέτησε ευγενικά χτες…
Δεν ξέρω πού πάει αυτός ο κόσμος…
Αλλά σε μια στιγμή αδυναμίας και αληθινής χαράς, θέλω να ευχηθώ ΚΑΛΗ χρονιά.
Και να περνάμε ΟΣΟ καλύτερα γίνεται. Με λιγότερες προσδοκίες από τους άλλους, περισσότερη σιγουριά σε μας και μεγαλύτερες επιτυχίες. Και να γυρίσει ο κωνσταντίνος από την αρούμπα. Δεν συμφωνώ να γίνει ψαράς, το λέω.